​Kastamonu ve ilçeleri geleneksel el sanatları yönünden oldukça zengindir. Şehirlere göçler, teknolojik gelişmeler, hızlı ve ucuz üretim el sanatlarından bazılarının yok olmaya yüz tutmasına sebep olsa da Kastamonu ve ilçelerinde geleneksel el sanatlarının hala aktif olarak yaşadığı görülmektedir. İğne oyası da bu mesleklerden biridir.

İğne oyası yapma, çiçekle örgü sanatının birleşmesinden doğmuştur. Renkli bir ibrişimden veya uygun bir iplikten iğne ile genellikle çiçek ve yaprak şeklinde yapılan işlemelere iğne oyası denir.

İğne oyaları, küçük iğnelerle düğümlenerek örülür. İğne oyası, ipliğin iğneye sarılmasıyla oluşturulan iplik halkasının içinden iğnenin çekilmesiyle meydana gelen düğümlerin (ilmeklerin) yan yana ya da üst üste tutturulması işlemidir. İpliği iğne üzerine bir defa veya iki defa dolayarak yapılır.

İğne oyasında çeşitli teknikler kullanılmaktadır. Bu teknikler yöreden yöreye farklılık göstermektedir. Gözemeli ilmik (üçgen), gözemesiz ilmik (kare), kök, çirdik, fiskal, tırabzan, bıyık, boru bu tekniklerden bazılarıdır. Yapılan oyalar; zürafa, bülbül tükürüğü, dutlu oya, sinek kanadı, kayalar gibi çeşitli isimlerle adlandırılırlar. Günümüzde teknolojinin gelişmesiyle ipeğe benzeyen çeşitli iplikler kullanılmaktadır. Gerçek ipek kullanılarak yapılan iğne oyaları ise ince işçilik gerektirmektedir. Küçük iğnelerle, iplikler düğümlenerek yapılan bu türden oyalarda motiflerin dik durmasını sağlamak için gerekli yerlerine saç, at kılı veya ince tel takılır. Oya bittikten sonra da kitre, zamk veya yumurta akı sürülerek sertleştirilir.

İğne oyalarının uygulama alanları çeşitlilik göstermekle beraber daha çok tülbent, namaz örtüsü, oda takımları, yazma ve fular kenarında yaygın olarak kullanılmaktadır.